تاریخچه کاراته

کاراته‌ ( به ژاپنی:?? ) یک نوع ورزش رزمی است. به معنای روش مبارزه و دفاع با دست خالی و شامل ضربه‌های سریع دست و پا. (مبارزه و دفاع با دست خالی یعنی بدون سلاح و نه به این معنا که از ضربات پا استفاده نمی شود) گفته می‌‌شود کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن بودیدهاراما است که حدود 525 سال قبل از میلاد مسیح می زیسته است. وی که از پیشوایان مذهبی بودایی بود، به تنهایی از هند به راه افتاد و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتری خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبیعی بسیار مشکل موجود در آن زمان به چین رسید و در ایالت هون نان و معبد شائولین اقامت گزید. تعالیم بودیدهاراما شامل تمرینات شدید انضباطی و رعایت پرهیزکاری بود. وی 9 سال رنج و ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردانش نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و اندیشه تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دین را سد راه خود می‌‌دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند 18 حرکت تمرینی را ابداع نمود که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی است.

کاراته امروزی شکل تکامل یافته ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) می باشد که در ابتدا اوکیناواته نامیده میشد. از هنگامی که حکومت‌های استبدادی در چین سلسله کینک 1644-1911 و سلسله ساتسوما در اوکیناوا به منظور جلو گیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشیر را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوری سلاح‌های رزمی اقدام نمودند مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر باعث شکوفایی هرچه بیشتر کاراته شد.

در سال 1921 یکی از بزرگ‌ترین استادان کاراته جزیره اوکیناوا گیچین فونا کوشی 1868-1957 توانست با قدرت و ظرافت تمام کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگر از هنر جویان که تحت تعلیم بزرگ‌ترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیک‌های سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده و سبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند.



در حال حاضر، سبکهای مختلف کاراته، بالغ بر صدها سبک می‌شود که در واقع، بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر از سبک‌های اصلی و کنترلی و یک سبک نیمه کنترلی می‌‌باشد.


سبک‌های کاراته
سبک های کنترلی عبارت‌اند از:
شوتوکان بنیان گذار: گیچین فونا کوشی. در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود .
شیتوریو بنیان گذار: کنوا مابونی. شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌‌باشد.
گوجوریو بنیان گذار: میاگی چوجون. گوجوریو روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌‌باشد.
وادوریو بنیان گذار: اوتسوکا هیرونوری. وادوریو یعنی : راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه.
سبک های غیر کنترلی عبارت است از:
کیوکوشین بنیان گذار: ماسوتاتسو اویاما کیوکوشین کای، از عناصر مختلفی که نشات گرفته از تجریبات اویاما وسبک های دیگر است، به وجود آمد.
توضیح کامل تر:
سبک های کاراته بسیار متعدد و بالغ بر صد نوع سبک رسمی در دنیا وجود دارد.اصول کلی و پایه ی سبک های کاراته با هم یکی است و فرق آن ها در نحوه ی بکار گیری آن هاست.
بطور کلی سبک های کارته به سه دسته تقسیم می شود
سبک های کنترلی
سبک های غیر کنترلی
سبک های رینگی
برخی از سبک های مهم در کاراته:
جو کای بو کاراته ( ترکیبی از جودو، کاراته ، بوکس )
شوتوکان (با استفاده از این سبک حرکت های غیرممکن فیزیکی امکان پذیر می شود )
شیتوریو ( سیستم ناهاته ، سیستم شوری ته )
کان زن ریو
بودو
گوجوریو
کنوامابونی
کیوکوشین
کیوکوشین کای ( بر قدرت فیزیکی تاکید دارد )
گوجوریو
ماسوتاتسواویاما
وادوریو
آشیهارا
انشین

شوتوکان به ژاپنی: ??? یکی از مهم‌ترین سبک های کاراته است، که توسط: گیچین فونا کوشی (????-????) بنیان گذاری شد.

شوتو لقب فوناکوشی (شوتو به معنی کاج های لرزان است و چون خانه ی فوناکوشی در جنگل کاج بود چنین نامی بر او نهادند ) و کان به معنای خانه یا مکتب است. علاوه بر آن شوتوکان متعلق به سیستم شوری ته در کاراته است.

اکنون رشته شوتوکان توسط یکی از استادان بزرگ جهان به نام استاد کانازاوا به صورت امروزی تر و علمی تربا نام شوتوکان s.k.i به جهانیان معرفی شده که به کمک نیروهای فیزیکی و بهره گیری از علم فیزیک کارهایی که به نظر خیلی‌ها سخت یا غیرممکن مینمایند را ممکن می‌کند. در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود .

گیچین فوناکوشی ابداع کننده سبک شوتوکان کاراته می‌باشد که امروزه از سبکهای اصلی کاراته محسوب می‌شود. وی در سال ???? در جزیره اویاما متولد شد. فوناکوشی ?? ساله بود که کاراته را با به وسیله یکی از همکلاسیهایش که پسر استاد آنکو آزاتو (استاد معروف اکیناوا) بود شناخت. فوناکوشی آنقدر اصرار کرد تا استاد راضی شد او را در کلاسش ثبت نام کند. زیرا آزاتو شاگردان زیادی را نگه نمی‌داشت ولی فوناکوشی که موفق شده بود رضایت استادش را جلب کند توسط استادش به استاد ماهر دیگری به نام آنکو ایتوسو معرفی شد. فوناکوشی در همان موقع به عنوان مربی یک مدرسه ابتدایی پذیرفته شد. فوناکوشی پس از گذشت چند سال با این حال هنوز از شرایط اجتماعی و وضعیت اقتصادیش راضی نبود. برای همین او تصمیم گرفت اوکیناوا را به مقصد توکیو ترک کند تا آنجا بتواند کاراته را به عموم ژاپنی‌ ها معرفی کند. برای اینکه بتواند شانس بیشتری بدست بیاورد ابتدا دیداری از تمامی مدارس اوکیناوا به عمل آورد و کاتاهای بیشماری را از سبکهای مختلف کاراته آموخت. تا بتواند در توکیو مکتبهای مختلف کاراته را به نمایش بگذارد.در سال ???? این امر به تحقق پیوست و فوناکوشی کلاسهایی را در پایتخت ژاپن دایر کرد و شاگردانش اغلب از قشر فرهنگی و دانشگاهی بودند.

 

 

از چپ به راست

Toyama Kanken, Ohtsuka Hironori, Shimoda Takeshi, Funakoshi
Gichin, Motobu Choki, Mabuni Kenwa, Nakasone Genwa and Taira Shinken